psychoterapia dzieci

PSYCHOTERAPIA DZIECI

Ten weekend obfitował w ważne dla nas wydarzenia. Jednym z nich było spotkanie trójmiejskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej, w trakcie którego omawialiśmy zagadnienie psychoterapii dzieci. Tekst, który zainspirował nas i innych specjalistów do pracy, to drugi rozdział z książki Katarzyny Schier pt. "Terapia psychoanalityczna dzieci i młodzieży: przeniesienie".  Okazuje się, że od połowy lat dwudziestych, XX wieku, wytyczone zostały dwie drogi rozumowania, idące w odrębnych kierunkach. Reprezentantkami tych biegunów były niesamowite kobiety, Anna Freud i Melanie Klein. To właśnie o ich przekonaniach pisze Katarzyna Schier. Poniżej przedstawiamy skrócony i uproszczony opis tych dwóch sposobów myślenia o psychoterapii dzieci.

    Anna Freud                    vs                    Melanie Klein

• Terapia dzieci różni się od terapii dorosłych.

• W trakcie terapii dzieci należy stosować elementy edukacyjne oraz wychowawcze.

• Dzieci nie mają świadomości choroby ani też potrzeby wyzdrowienia.
• Materiał symboliczny wnoszony przez dziecko tak naprawdę mówi o realnych wydarzeniach z jego życia i życia rodziców. Brak przeniesienia.
• Zabawa nie może być uznana za odpowiednik wolnych skojarzeń.

• Terapia dzieci nie różni się od terapii dorosłych (inny jest jedynie wnoszony materiał).
• W trakcie terapii dzieci powinno stosować się jedynie pracę interpretacyjną, raczej unikamy elementów edukacyjnych i gratyfikujących.
• Dzieci mają wgląd w proces analityczny, czasem bardziej niż dorośli.
• Zabawa stanowi ekspresję nieświadomości, to wewnętrzne obrazy, a nie realne relacje z rodzicami. Przeniesienie jest natychmiastowe.
• Zabawę można uznać za odpowiednik wolnych skojarzeń.

Jako terapeuci możemy zatem rozważyć kilka ważnych pytań:

1. Kiedy kończy się zabawa, a zaczyna terapia?
2. Czy zabawa ma głębsze znaczenie?
3. Jakie interwencje terapeutyczne należy stosować?
4. Czy to co dziecko mówi, należy traktować realnie czy metaforycznie? Kiedy i jak to rozumieć?
5. Czy stosować psychoedukację?
6. Kiedy i jakie stawiać dziecku granice w gabinecie?
7. Jak współpracować z rodzicami pacjenta (sposób, częstotliwość)? 
8. Ile, co mówić rodzicom i jak im to przekazać?
9. Na czym polega zadanie terapeuty dziecięcego?
​